พลังแห่งการ re-arrange

ต้องลัดคิวมาเขียนก่อนโพสต์อื่นๆเพราะว่าเป็นอะไรที่ไม่สามารถสลัดออกจากสมองได้เลย หมกมุ่นมาเป็นชั่วโมงแล้วเนี่ย ฟังแล้วหยุดไม่ได้จริงๆ จนไม่เป็นอันทำอะไรอื่น ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ได้ฟังเพลงนี้เป็นครั้งแรก


ฝากไว้ เวอร์ชั่นใหม่นี้เป็นผลงานการอะเรนจ์ใหม่ของวิชญ วัฒนศัพท์ ที่มีผลงานทำเพลงมามากมายทั้งในนามเดี่ยวอย่าง Photo Sticker Machine หรือการร่วมงานกับวงดังๆอย่างทีโบนและละอองฟอง ส่วนเสียงสวยๆและหลอนแบบเยือกเย็นก็ได้สาวน่ารักอย่าง Violet Voltier ที่เคยเข้ารอบ The Voice Thailand SS2 มาฝากเนื้อเสียงที่เพราะแต่เก๋ไว้ให้ ดนตรีที่เรียบเรียงขึ้นมาใหม่นั้นเรียกว่าไม่เหลือเค้าเดิมเลย มีความเป็น deep house แบบชัดเจน มีเบสและการเว้นจังหวะที่น่าสนใจ บวกกับเสียงร้องและฟีลลิ่งของเสียง ทำให้เพลงดูหลอนเยือกเย็นแต่ก็อบอุ่นในตัวอย่างน่าประหลาด ฟังแล้วมโนเอาเองว่าขั้นตอนการทำน่าจะเกิดจากการตีความเนื้อหาของหนังก่อน จากนั้นก็เลือกเพลงที่มีเนื้อหาเข้ากันได้กับเนื้อเรื่องมาอะเรนจ์ รวมทั้งดีไซน์การร้องให้เข้ากับ mood&tone ของหนังด้วย มันเลยออกมาแบบเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยสุดๆแบบนี้

ส่วนเวอร์ชั่นเดิมเป็นของพี่เบิร์ด ทั้งเนื้อหาและดนตรีรวมๆออกมาในแนวโรแมนติคอบอุ่น เป็นป็อบแบบตลาดๆทั่วไปที่หาฟังกันได้ในยุค 90 แบบนั้น มีเสียงแซ็กโซโฟนมาช่วยชูโรงในช่วงอินโทรและโซโล่ นอกนั้นก็ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่เท่าไหร่ เรื่องของวิธีการร้องก็ตามมาตรฐานพี่เบิร์ดแกแหละ นุ่มๆเนิบๆเสียงดีไปตามเรื่อง ไม่ได้มีโทนหรือฟีลลิ่งอะไรที่พิเศษกว่าปกติ ถ้าจำไม่ผิดนะ เพลงนี้เป็นเพลงหน้าบีในอัลบั้มพริกขี้หนู ไม่ได้ฮิตแบบโดดเด่นเท่าไหร่เพราะในอัลบั้มนี้มีเพลงอื่นที่ดังกว่ามาก แต่เรียกว่าเป็นเพลงที่ต้องรู้จักแน่ถ้าใครที่ซื้ออัลบั้มนี้มาแล้วฟังจริงๆจัง

สำหรับโพสต์นี้อย่าเรียกว่าเป็นการแนะนำเพลงเลย คงจะไม่ใช่ เพราะด้วยความที่มันเป็น ost. ของหนังดังจากค่ายใหญ่ มันก็คงดังไม่แพ้ตัวหนังและดารานำอยู่แล้ว แต่เหตุผลที่นำมาเขียนถึงก็คืออยากจะชี้ให้เห็นถึงพลังของการ re-arrange เพลงนี่แหละว่ามันทรงพลังขนาดไหน เรียกว่าจากหน้ามือเป็นหลังมือได้เลย ทรงพลังขนาดที่ว่าทำให้คนที่นานๆจะมีหนังไทยที่อยากจะดูสักเรื่องแบบเราได้ฟังเพลงประกอบแล้วคิดอยากไปดูขึ้นมาซะดื้อๆเลย แถมฟังวนไปวนมาแบบหยุดไม่ได้แล้วด้วย